Bovenstaande foto kwam ik per toeval tegen op shutterstock. Mijn eerste reactie was “jakkes, bah!”, gevolgd door een rilling. Een normale reactie voor iemand met autisme. Bij ons in huis worden geen after shaves, parfums noch deodorant sprays gebruikt. Gelukkig vind iedereen in dit huis dat ‘jakkes, bah!’.
Is lichaamsgeur beter dan?
Ja!
Tenzij de persoon in kwestie zich vol heeft gestopt met onnatuurlijk voedsel en dat via de poriën eruit komt. Het komt nogal nauw met de hyper sensitiviteit van autisten. Maar waar zit nou de crux? En hoe moet je hiermee omgaan?
Onze zintuigen zijn mega gevoelig. Dat is een fysieke uiting van de gehele fijngevoeligheid van onze natuur. Alles aan ons weerspiegelt fijnzinnigheid en detail. Het woord ‘fijnzinnig’ verrast je misschien, omdat het in contradictie lijkt met de manier waarop we onszelf soms uitspreken. Maar andersom… merken wij álles op! Met onze zintuigen. Dat is ons gereedschap en dat gereedschap is behoorlijk geavanceerd en fijn afgesteld… in een maatschappij waar disbalans de boventoon voert. Onze gereedschap slaat daar nogal eens van door. Alsof het een mechanische weegschaal was met een bereik van maximaal een ons en je gooit daar drie kilo op.
Geuren, geluiden, beelden, smaken… wij hebben gevoel voor harmonische details. After shave is bijvoorbeeld jakkes bah, maar de geur van vers gemaaid gras snuif ik heel diep in. mmmmm. Het verschil? raad maar eens.
Het verschil zit hem in het natuurlijke ervan. Synthetisch is bah.
Wij kunnen absoluut geuren, smaken, kleuren en geluiden verdragen. Zelfs vele decibels ook… mits ze in natuurlijke harmonie zijn.
Zo was ik onlangs met mijn echtgenoot bij een musical waar met de muziek de chaos van de jaren toen werd uitgedrukt. Ik heb het nog tien minuten uitgehouden met mijn handen op mijn oren voor we samen opgelucht de zaal uit waren gesneaked. Terwijl een ander concert een intens boeiende ervaring kan zijn. Maar dan wel van midden uit de zaal, zodat niet de ene speaker luider binnenkomt dan de andere. Ja, zo gevoelig zijn die oren.
Het zeker niet gaan zien als een probleem, want dan ga je weerstand opbouwen tegen alles wat zintuiglijk binnenkomt en wordt je moeier van je eigen weerstand dan van de prikkels.
Zie je gevoeligheid daadwerkelijk als een geavanceerde, fijn afgestelde machine die machtig prachtig is! En voor vele mooie dingen kan worden ingezet. Maar(!) die je wel goed moet onderhouden. Laten afkoelen, schoonmaken en schoon houden, regelmatig opnieuw kalibreren door af te stemmen op jezelf in je eigen tijd en eigen ruimte. Voldoende alleen-tijd. Doorstromen van energie.
Laat die zintuigen niet verstoffen in prikkelloze ruimten, zet ze in en profiteer ervan, maar bouw ook een meter in die aangeeft wanneer de machine even naar de monteur moet. En die monteur ben jij.
Aha. Wederom een paar kwartjes gevallen. Ik ben nergens op getest maar het zou mogelijk verklaren waarom ik nooit naar binnen wil bij de Bijenkorf. En waarom een festival niet aan mij besteed is, precies om de redenen die je noemt qua geur en geluid.
Dank!
Het beeld van de foto spreekt zich zeker uit. Tja, zelfs zonder woorden.
ASS is eerder uiteengezet in de uitzending over de ik-referentie door jou.
Het eerst wat ik ‘Van Vera’ vernomen had zogezegd. ” Een autist met heldere zelfreflectie, zo genuanceerd aansluitend op (mijn) de werkelijkheid! ” Dit vertelde mijn gedachte met enthousiasme. Nu, inmiddels enkele maanden later ervan uitgaande dat die informatie mogelijk jou is ‘toegezonden’ middels je fijne afstemming de ander bekend gemaakt.
Heel leerzaam! ( Vind ik )
Gr, Vans
Ja herkenbaar. Vooral gevoeligheid kwa geur. Jaren geleden liep ik een pad in de supermarkt een paar keer door omdat daar een Marokkaanse jongen aan het vakken vullen was. En hij rook zo heerlijk na zweet 🙂